Tin is een grondstof die we meer gebruiken dan we denken. Zo zit tin verwerkt in onze computer, mobieltje, radio en televisie. In één smartphone zit bijvoorbeeld al 2 gram tin.Het is één van de oudste metalen die we kennen. Tin zal een steeds duurder materiaal gaan worden omdat het een schaars product is. Men probeert wel wat te recyclen maar een groot deel gaat verloren en de bodem zal op den duur uitgeput raken.
Ongeveer één derde deel van alle tin wat we gebruiken is afkomstig uit Indonesië. Indonesië is al lang één van de grootste tinexporteurs ter wereld.
Het eerste tin werd in 1710 in Banka gevonden. Sinds deze eerste vondst zijn de tinmijnen de belangrijkste inkomstenbron van de provincie, die hierdoor één van de laagste armoedecijfers van het land heeft. Van de 100.000 ton geraffineerde tin die Indonesië jaarlijks exporteert, komt 90% uit de provincie Banka-Billiton De tinwinning in dit gebied vindt plaats op land en in zee. Hier domineert het grote staatsbedrijf PT Timah de mijnbouw en produceert 30.000 ton tin per jaar. Ook zijn er ongeveer 30 onafhankelijke smelterijen waar men op kleine schaal en ambachtelijke wijze tin produceert.
Er werken naar schatting enkele tienduizenden zelfstandige mijnwerkers. De productie wijze van tin is echter belastend voor mens en milieu. Landbouw- en visserijgebieden worden vervuild of opgeofferd voor de winning van de grondstof. Beschermde bossen worden verwoest en zee-ecosystemen zoals de Banka koraalriffen worden ernstig aangetast. Ook de sociale gevolgen zijn groot: er is beperkte toegang tot drinkwater en iedere week sterft er een mijnwerker door een bedrijfsongeval of ziekte.
