Een kokosnoot of klapper is eigenlijk geen noot maar een steenvrucht van de kokospalm, waarvan het vruchtvlees niet vlezig maar vezelig is. Daarbinnen zit het harde endocarp, dat het zaad omgeeft met drie duidelijk zichtbare kiemopeningen. Bij de kieming komt de kiem door een van deze openingen naar buiten. De drie kiemopeningen zijn de overblijfselen van de in aanleg uit drie vruchtbladen bestaande vrucht.

Het zaad van de kokospalm is eenzaadlobbig en heeft dus uit één kiemlob die het transport van het reservevoedsel naar de kiemende plant verzorgt. Het reservevoedsel in het zaad bestaat uit kiemwit, dit heeft een witte kleur en een vette vezelige structuur. Dit is de kokos die onder andere gedroogd als kokosmeel in de handel komt. Verder is er het vloeibaar kiemwit, kokoswater of klapperwater genoemd, een half troebele vloeistof. Bij een volledig rijpe vrucht bestaat al het kiemwit uit vezelig kiemwit.

De vrucht bevindt zich in een groene bolster. Deze wordt na de oogst verwijderd, waarna de harige, houten noot verschijnt die in de winkels ligt. Het vruchtvlees wordt gedroogd tot kopra of gebruikt in allerlei gerechten en lekkernijen.

Het kokoswater wordt in Azië veel gedronken omdat het een veilige en verfrissende drank is. Als het bij de grootschalige verwerking van kokosnoten wordt weggegooid, kan kokoswater milieuschade veroorzaken.

 

 

Allereerst produceert een jonge kokosnoot veel meer water dan de oude kokosnoot. De oude kokosnoot heeft echter meer kokosvlees, is dikker, vezelig en vol van smaak. Jonge kokosvlees is bij uitstek geschikt voor het maken van heerlijke smoothies, verse kokosmelk en kokosmeel. Kokosvlees van de oude (bruine) kokosnoot is perfect te gebruiken voor gerechten, roosteren in de oven, etc. Tenslotte, het vlees van de jonge kokosnoot kan worden ingevroren voor later gebruik en dit kan niet bij een oude kokosnoot.

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
•