Het klimaat van Indonesië is zeer geschikt voor de teelt van diverse soorten (tropisch) fruit. Volgens informatie van het Indonesische ministerie van Landbouw zijn er 60 soorten fruit die in Indonesië kunnen groeien. Een van deze vruchten is de durian. De durian, afkomstig uit Zuidoost-Azië, wordt beschouwd als de "koning van de vruchten" vanwege zijn kenmerkende (grote) vorm en rijke smaak (hoewel sommigen de smaak niet lekker vinden). Durian staat ook bekend als de meest geurige vrucht ter wereld vanwege de kenmerkende (lees: vreselijke) geur.De durian, dat voornamelijk voorkomt in Thailand, Indonesië, Vietnam en Maleisië, geniet een grote populariteit in Indonesië en in het buitenland. Door de grote vraag en het beperkte aanbod (het is een seizoensfruit, hoewel door de verschillende soorten durian - elk met een iets andere oogstperiode - de oogsten in principe het hele jaar door kunnen gaan) is de prijs van durian meestal vrij hoog. In vergelijking met andere landen is de prijs van durianfruit echter relatief laag in Indonesië, aangezien de lokale productie groter is dan de binnenlandse consumptie. Het prijsverschil tussen durian op boerderijniveau en op consumentenniveau verschilt ongeveer vijf keer.Volgens een onderzoek van Survei Sosial ekonomi Nasional (uitgevoerd tussen 2002 en 2013) bedroeg de durianconsumptie per hoofd van de bevolking in 2013 1,18 kilogram per jaar in Indonesië, terwijl de nationale productie in 2014 werd geschat op 750.000 ton. De productie van durian in Indonesië zal naar verwachting stijgen naarmate de omvang van durian plantages met gemiddeld 3,7 procent per jaar groeit, terwijl de productiviteit op plantages met gemiddeld 4,8 procent (j / j) stijgt.
Opmerkelijk is dat Indonesië een netto-importeur van durianfruit is, ondanks gegevens die erop wijzen dat de lokale productie van durian groter is dan de lokale consumptie. Indonesië importeert durian uit Thailand ('s werelds grootste exporteur van durian), Vietnam en Maleisië. De invoer van durian is zelfs enigszins gedaald in overeenstemming met het nieuwe overheidsbeleid. In 2012 heeft de Indonesische regering een meer protectionistische 
benadering van tuinbouwproducten ingevoerd door het aantal havens dat tuinbouwproducten mag importeren te beperken. Bovendien werd de drukste haven van Indonesië, Tanjung Priok in Jakarta, niet geselecteerd. Ondertussen staat er in nieuwe regelgeving ook dat alleen geregistreerde importeurs kunnen omgaan met tuinbouwimport. Om een geregistreerde tuinbouwimporteur te worden, moet een bedrijf een advies inwinnen van het aangewezen directoraat-generaal van het ministerie van Landbouw.Om de binnenlandse productie en export van doerian te stimuleren zijn er verschillende zaken die verbeterd kunnen worden (en wat steun van de overheid nodig hebben). Momenteel heeft Indonesië alleen kleinschalige durianplantages, terwijl het veel effectiever zou zijn om grote plantages te hebben, aangezien kleine boeren doorgaans over beperkte financiële middelen beschikken om te investeren in goede zaden en meststoffen en geen hoogwaardige landbouwtechnieken hebben ( productiviteit per hectare in termen van durianproductie in Indonesië geeft aan dat boeren steeds vaker betere technieken en materialen gebruiken).De overheid kan ook helpen door durianboeren financieel te ondersteunen (door hen gesubsidieerde leningen aan te bieden) en hen voor te lichten over de beste landbouwtechnieken en door informatie te verstrekken over exportprocedures (deze procedures moeten ook worden vereenvoudigd). Last but not least moet de regering haar zoektocht voortzetten om de infrastructuur van het land te verbeteren, zodat het transport gemakkelijker wordt (terwijl de logistiek goedkoper wordt).
benadering van tuinbouwproducten ingevoerd door het aantal havens dat tuinbouwproducten mag importeren te beperken. Bovendien werd de drukste haven van Indonesië, Tanjung Priok in Jakarta, niet geselecteerd. Ondertussen staat er in nieuwe regelgeving ook dat alleen geregistreerde importeurs kunnen omgaan met tuinbouwimport. Om een geregistreerde tuinbouwimporteur te worden, moet een bedrijf een advies inwinnen van het aangewezen directoraat-generaal van het ministerie van Landbouw.Om de binnenlandse productie en export van doerian te stimuleren zijn er verschillende zaken die verbeterd kunnen worden (en wat steun van de overheid nodig hebben). Momenteel heeft Indonesië alleen kleinschalige durianplantages, terwijl het veel effectiever zou zijn om grote plantages te hebben, aangezien kleine boeren doorgaans over beperkte financiële middelen beschikken om te investeren in goede zaden en meststoffen en geen hoogwaardige landbouwtechnieken hebben ( productiviteit per hectare in termen van durianproductie in Indonesië geeft aan dat boeren steeds vaker betere technieken en materialen gebruiken).De overheid kan ook helpen door durianboeren financieel te ondersteunen (door hen gesubsidieerde leningen aan te bieden) en hen voor te lichten over de beste landbouwtechnieken en door informatie te verstrekken over exportprocedures (deze procedures moeten ook worden vereenvoudigd). Last but not least moet de regering haar zoektocht voortzetten om de infrastructuur van het land te verbeteren, zodat het transport gemakkelijker wordt (terwijl de logistiek goedkoper wordt).Het is ook interessant om op te merken dat er verschillende bewerkte voedingsproducten zijn ontstaan die durianfruit bevatten. Zo hebben steeds meer restaurants tegenwoordig durian soep op de markt en in veel supermarkten vind je durian ijs. Het is positief dat deze zich ontwikkelende stroomafwaartse industrie het lokale overaanbod van durian enigszins kan opvangen.
